What to do?

Min gode venn Ragnhild(og tyven) e flink te å laga lister med anbefalinger. Eg lige jo lister, så eg tenkte eg sko hiva meg på den bølgå. Her komme någen anbefalingar fra meg. Desse tingå har spredt lys og glede i livet mitt den siste måneden.

Hørr på den sista pladå te Maria Solheim ”Will there be spring”.

Eg henge litt itte eg, så det e nå i det sista eg virkelig har fått sansen for frk. Solheim. Har hørrt litt på den fyssta pladå det sista året. Så., ei søvnløs natt før eksamen, låg eg i sengå mi og hørrte igjønom ”Will there be spring”. Det va kjærlighet med fyste tone. Siden har pladå blitt spelt tidligt og seint. Pladå har mange fine melodiar og artige lydar. (Til og med orgel(!) høres bra du samen med Maria Solheim.) Ittekvert så eg hørre forstår eg mærr og mærr av tekstane og, trur eg då.
Apropo Maria Solheim, så komme eg nok te å skriva meir om henna seinare. Hu har ikkje fått plass på profilen min, fordi hu kom inn i livet mitt akkorat litt for seint. Men hu vil nok bli omtalt på bloggen, så følg med.


Be Kristuskransen.

Ein øvelse i livsmot, livslyst, ansvar og kjærlighet seie veiledingsbogå. Og det kan me vel alle trenga meir av. Kristuskransen e ein bønnekrans. Bønnekransen har 18 perler, der kver perla har sitt eget budskap. Perlene har navn som ”bekymringsløshetsperlen”, ”ørkenperlen” og ”hemmelighetsperlene”. Eg har brukt Kristuskransen frå januar av, og den e god å ha. Ittekvert har kransen blitt ganske så personlige. Perlene begynne å handle om livet mitt. Om mennesker, tankar og relasjonar i livet mitt. (Kanskje e du eindel av Kristuskransen min?!) Fysst å fremst får Kristuskransen meg te å stoppa opp litt, ver stille og tenka på dei tingå så virkelig betyr någe i livet mitt.

Besøk av Mor.

Jepp, eg sette dette opp som ein anbefaling =) Forrige helg hadde eg besøg av Mor. Hu kom å budde i leiligheden min. Me gjekk på café og snakkte, lagte mad og snakkte, va på teater og snakkte mye ittepå, rusla rundt i byen og snakkte, va på gudstjeneste og snakkte :p og snakkte litt te.. Det va herligt å ver med Mor. Hu kjenne meg så godt! Åsså e me egentlig ganske lige. Me lige å gjørr det same og me e opptatt av dei same tingå. Hu e lerar og det ska eg og bli, så det blei eindel snakking om skole. Å ha besøg av Mor gjorde at eg følte meg litt heima sjøl om eg ikkje e det. Å ha besøg av Mor anbefales!

Les ”Lyset fra de hvite fjellene” av Magne Vestøl.

Dette e ei heilt nyyydelige bog. Sukk, eg gjekk med ein god følelse i magen og et smil om munnen då eg hadde lest bogå. Historien e som ein fabel, ein enkel fortelling med mange store sannheter! Det e ei relativt kort bog som kan slugas på ein formiddag, men det trengs kanskje litt lenger tid for å fordøya den. Bogå finnes bortgjemt i ein krog på Bog&Media. Verdt å få med seg.

Tikka

16. mars i det Herrens år 2007 etter Kristus blei eg tikka. Eg ønske ikkje å ver någen gledesdrepar (forde om fristelsen va stor), så eg tar leken på alvor. Som dokke ser har det tatt tid (60 på mandag dager) å finna ud ka som ska seias. Men her komme det, seks fakta om meg. Vær så god!

Kvar gong eg pusse tennene, så kjennes det du som eg har maur i nasen. Eg har hatt dette ”problemet” siden eg va liden. Litt plagsomt…

Eg har lest Ringenes Herre to gonge. Den andre gongen eg leste den noterte eg itte kvert kapittel for å få med meg handlingen skikkelig.

Eg elske ”Rosa Helikopter”. Eg bler gla kver gong eg hørre den sangen. Når andre snakke nedlatane om han e eg bare stille, for eg har ikkje et vont ord å sei om den sangen.

Mitt favorittsted i Oslo e ein gravplass.

Når eg spise nonstop må eg spisa to og to nonstop så har same farge.

Eg lige folk som blunke te meg. Jenter, som guttar. Det e någe veldig koselig med blunking.

Post Gram Prix

For spesielt interesserte.

Nå e Gram Prix- festen øve, og eg ska ikkje dra det ud i det langa og breia. Det va gøy så lenge det varte, men livet må gå videre. Tenkte bare eg sko skriva litt av intrykkå mine fra lørdagskvelden, som ein avsluttning på dette engasjerane temaet (21 kommentara, det e ganske bra!).

Okai, here we go. Det fyssta eg vil kommentera e at deltakerane i år va påfallande godt kledt. Med unntag av någen få dansera, så va alle fint påkledt. Dette e ein ny trend fra i fjor då bikinifaktoren va høge. Eg sunns dette e ein god utvikling.

Te forskjell fra tidligare år hadde eg nesten hørrt alle bidragå te årets finale før lørdag kveld. Eg trur det va bra for då kjennte eg sangane litt fra før av. Eg vett kje heilt ka så har skjedd, men eg likte mange av sangane eg. Kanskje det e semifinalen sin fortjeneste, for der va det mye dårlig. Men mange av dei dårlige sangane kom heldigvis ikkje med te finalen.

Forde om ikkje alle landå kom med folklore- musikk fra sitt eget land, så sunns eg mange va flinke te å ha ein tuch av det som e typisk for deiras kultur. Og mange sang på sitt eget språk, eller et aent språk som ikkje va engelsk =p Det likte eg.

Stemmingå va artig sunns eg. Fysst va eg øvebevist om at Ukraina kom te å vinna. Typisk Gram Prix at den teidaste sangen vinne. Men HAHAHA, det gjorde den ikkje. Ellers så va stemmingå litt variert i år. Det va liksom ikkje sånn at alle land gav 12 poeng te Serbia eller Ukraina. Det va litt variasjon.

Eg konne kommentert mange av sangane, men eg velge bare å sei någe om Tyskland. For fysste gong ever, trur eg, så likte eg Tyskland sin sang veldig godt!! Den va nydelige. Til og med språket blei fint i den sangen. Takk Tyskland!

Te slutt tar eg med listene eg lagte onna finalen. Viss andre har lagt lister så skriv de gjerna som kommentar. Gøy å se ka andre har tenkt.

Best:
Ungarn
Serbia
Tyskland

Verst:
Ukraina
Storbritannia

Finest kjole:
Irland
Georgia
Finland (tøft image)

Eklest:
Ukraina
Slovenia
Storbritannia

Best show:
Hviterussland
Russland
Makedonia

Melodi Gram Prix

Eurovisjon eller Slagerfestivalen om du vil. På lørdag e det nok ein gong tid for årets musikalske høydepunkt; Gram Prix. Og eg vil begynna med å sei at eg glede meg. Ja du hørrte rektig, eg glede meg.

Då eg va liden va Gram Prix høydepunktet i året. Eg elskte musikken, eg elskte kjolane (den gongen hadde fremdeles alle på seg kjole) og eg elskte showet. Dette va den einaste kvelden i året der Håvard la seg før meg. For eg måtte holda meg vågen gjønom den kjedelige avstemmingå for å få med meg kem så vant. Ah, det va tider det.

Med inngange te tenårå va eg fortsatt ein ihuga fan av Gram Prix. Men ittekvert så vokste det fram ein frustrasjon. Nei, mange frustrasjonar. For det fysta så gjorde Norge det utruli dårlig, kvert einaste år. For det andre så blei sangene som va med generelt dårligare. Og ikkje nok med det. Trenden blei at den sangen eg absolutt likte minst, den sangen vant. Kvert år! Sørgelig, det va det det va.

Då eg begynte på videregående forsto eg snart at ingen mennesker med respekt for seg sjøl likte Gram Prix. Nei, Gram Prix va forkastelig. Itte å ha blitt skuffa år itte år øve norges 0 poeng og dei dårlige vinnarlåtane, va det enkelt å hiva seg på denne bølgå. Bitterhetens bølga for min del. Gram Prix va totalt latterlig!

Denne holdningen har eg hatt någen år. Men nå e ting i endring. Det begynte vel i fjor då me såg Gram Prix på bibelskulen. Mens eg satt å såg på kjente eg plutselig ein glede inni meg. Dette glømte eg fort. Så, for to uge siden såg eg heilt tilfeldig et program om Gram Prixsangane så kjempe om å få ver med i år. Og på ny kjente eg denne gleden. Gleden øve at Gram Prix finnes.

Så nå har eg satt av lørdagskvelden. Då bler det Gram Prix for alle penga. Men koffår lige eg denne konkuransen? Jo, det ska eg fortella deg. Fordi det finnes någen ( og når eg seie någen så meine eg mærr enn ein) fine sangar blant de mange dårlige. Det finnes någen gode stemmar, någen fine kjolar, någen kjekke guttar og någen morsomme kommentara fra kommentatoren. Det e kanskje ikkje så mange av dei, men dei finnes. I tillegg e det underholdande med dei som ikkje e så begava så dei trur. Av og te e det godt å rista på håve og sukka oppgitt ”tragisk, bare heilt tregisk”.

Så eg glede meg. Glede meg te et underholdande show. Gjørr du?