Elskar, elskar ikkje?

Av og te kan det ver greit å finna du om ein elske eller ikkje. Denne gongen handle det om vårt nabospråk: svensk. Elske eg svensk eller elske eg det ikkje. Eg har nemlig litt motstridande følelsar i forhold te dette spørsmålet.

Det e ikkje te å gjømma under ein stol at bibelskolen drepte min entusiasme for svensk. Gjennom ett år sang me svenske sangar, morgen og kveld, dag ut og dag inn (sånn føltes det iallefall). Og svensk som allsang… det tar liksom ikkje heilt av. Det e nesten som å synga norsk, men allegavel ikkje, for svensk har ein litt aen uttale enn det som falle meg naturlig. Og dei sangane me sang hadde ord som det va særs vanskelig å tolka betydningen av. Sukk!

Samtidig som eg sleid meg igjønom sang itte sang, så begynte eg i denne tidå å hørra någen artistar som synge svensk. Det va någe heilt aent. Det hørtes heilt annerledes du. Det va virkelig vakkert. Ein fryd for øyra. Og eg begynte å synga med, øva på uttale og pugga tekst.

Så nå e eg delt i mitt forhold te det svenske språk.

Men eg trur eg kan sei at eg for det meste elske svensk. Det e et nydelig språk. Det finnes mange fine sangar på svensk, så så lenge det ikkje e snakk om allsang så elske eg svensk.

Gjørr du?

Her e mine topp tri svenske sangar:
1. En sång om oss
2. Den första gong jag såg dig
3. Koppången